Dendrochilum wenzelii
Ames 1915
Podrodzina: Epidendroideae Plemię: Coelogyneae Podplemię: Coelogyninae
|
Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone. |
|
Dendrochilum wenzelii
Występowanie:
Filipiny. Te storczyki po raz pierwszy odkryto w 1913 w pobliżu Sagnay na Mount Canayan na południowym wschodzie wyspy Luzon w prowincji Camarines. Rosły na drzewach na zalesionych zboczach, na wysokości 300 m. Od tamtej pory spotykano je na północy wyspy Luzon w pobliżu Balbalan w prowincji Kalinga-Apayao Province, oraz na wyspie Leyte w pobliżu Jaro na wysokościach 500-700 m.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 39°C i 9°C. Średnia wilgotność wynosi od 70% na początku wiosny do ponad 80% przez cały rok. Opady deszczu wahają się od 25 mm w okresie od stycznia do marca do 250 mm przez całe lato i jesień. Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,0/16,1°C w styczniu do 33,9/20,6°C w maju. Okres kwitnienia: Od grudnia do maja.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Duży, do 40 cm, epifit o wzroście sympodialnym.
Pseudobulwy/łodyga:
Pseudobulwa ma ok. 2,5 cm długości i jest prawie cylindryczna.
Liście:
Liście mają 10-40 cm długości i 0,2-0,7 cm szerokości. Pojedynczy, sztywny, wyprostowany liść wyrasta z wierzchołka pseudobulwy. Może być płaski lub podłużnie złożony wzdłuż środkowego nerwu.
Kwiatostan:
Kwiatostan jest dłuższy niż podtrzymujący go liść. Kwiaty są gęsto osadzone na pędzie i ułożone naprzemianlegle w dwóch rzędach wzdłuż wysmukłego pędu.
Kwiaty:
Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Na każdym kwiatostanie jest wiele kwiatów, które w zależności od formy kolorystycznej mogą być zielonkawo-żółte lub czerwone. Wąski, ostro zakończony płatek grzbietowy ma ok. 0,4 cm długości. Jajowate do lancetowatych boczne płatki zewnętrzne są bardzo ostro zakończone i mają ok. 0,5 cm długości i 0,25 cm szerokości. Owalne do lancetowatych płatki okółka wewnętrznego są bardzo ostro zakończone, mają 0,3 cm długości i 0,1 cm szerokości. Bardzo mała warżka jest 3-klapowa, z jajowatymi bocznymi działkami, które mają ok. 0,1 cm długości, a torbiasta działka środkowa ma ok. 0,1 cm długości i jest prawie szczątkowa.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
----------------- U P R A W A ----------------
| |
Temperatura: |
Roślina ciepłolubna.
Latem średnia temperatura dnia wynosi 32-34°C, a nocy 20-21°C, z dobową amplitudą 12-13°C. |
Światło: |
20000-30000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. |
Podlewanie: |
Opady deszczu przez większą część roku są intensywne z 3-miesięcznym nieco suchszym okresem zimą i wczesną wiosną. Jednak w czasie tego suchego okresu obfita rosa i nocne mgły zapewniają tyle wilgoci, że siedlisko nie jest zupełnie suche. Rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie było rozłożone ani rozmokłe. Poza okresem aktywnego wzrostu roślin podlewanie należy nieco ograniczyć, jednak nie należy dopuszczać do całkowitego wysychania podłoża. |
Nawożenie: |
W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. |
Podłoże: |
Gatunki Dendrochilum nie rosną dobrze, jeżeli podłoże wokół korzeni robi się rozmokłe, dlatego często są one mocowane ściśle do podkładek z paproci drzewiastej z poduszeczką mchu wokół korzeni. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Hodowcy podają, że większość gatunków Dendrochilum rośnie lepiej, kiedy są posadzone do małych doniczek lub koszyczków o doskonałym drenażu. Podłoże zalecane dla gatunków Dendrochilum przez Hawkesa (1965) składa się z równych części pociętego mchu torfowca i pociętych włókien paproci drzewiastej, ale niektórzy z powodzeniem stosują mieszanki oparte na korze. Jakiekolwiek jednak będzie to podłoże, powinno być doskonale przepuszczalne, aby umożliwić korzeniom szybkie wysychanie po podlaniu. Jako że rośliny te nie tolerują zleżałego podłoża wokół korzeni, należy je wymieniać zanim zacznie się rozkładać. Dendrochila na ogół źle reagują na wszelkie manipulacje, więc jeżeli uprawiane są w pojemnikach, to należy stosować podłoże, które rozkłada się wolno. Jeżeli przesadzanie jest konieczne, to należy zwrócić uwagę na to, aby jak najmniej naruszać korzenie. Wielu hodowców woli uprawiać te rośliny dorastające dużych rozmiarów niż je dzielić. Gdy przesadzanie lub podział rośliny są konieczne, to powinny być wykonywane, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. |
Wilgotność powietrza: |
Około 80-85% przez większość roku, przez 4 miesiące późnej zimy i wiosny spada do około 70-75%. |
Okres spoczynku: |
Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 26-28°C, a w nocy 16-17°C, dając dobową różnicę rzędu 9-12°C. Choć zimą opady w siedlisku naturalnym są niskie, to obfita rosa i mgła nie dopuszczają do jego zupełnego wysuszenia. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje na umiarkowanych szerokościach geograficznych. Zimą powinny one być utrzymywane nieco bardziej sucho, ale nie powinny być suche przez dłuższy okres. Równocześnie ze zmniejszeniem ilości wody należy zredukować lub wyeliminować nawożenie aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę. | | |